Dino en Steven op glad ijs ….

Fietsen op den Donk

Zaterdag 10 januari, 12h stipt :  ik  heb afgesproken met mijn makkers Mario en Steven.  ‘k Ben nog niet weg en lap ‘k sta al plat!!! “Da kan toch niet! Mijnen band ligt der nog maor een uurke op en ‘t is weeral van da!”.  Maar niet getwijfeld, ‘k heb het voordeel dat ik nog thuis ben en het euvel is al snel verholpen.  Ondertussen is Steven net gearriveerd en spijtig genoeg heeft Mario moeten afhaken.

Zo, nu staat niets ons nog in de weg om eens een flinke winterrit af te werken bij een temperatuur van ong -7 °. We beslissen al snel eens te gaan kijken hoe dat da nu zit op “den donk” :  is de vijver al helemaal toe,  kunnen we d’rop met onze mountainbike en welk gevoel geeft dat rijden op besneeuwd ijs ?

Wel vrienden het was eens iets apart, we reden langs rustige binnenwegen en hebben de tijd genomen om te genieten van uitzonderlijke zichten die de natuur ons zelden bied.  Eens aangekomen aan “den donk” kon je niet anders de gezellige sfeer opsnuiven.

Prachtige natuur !

één grote ijsvlakte aldaar op Den Donk

Honderden mensen hadden de weg daarginds gevonden en velen waagden zich op het ijs.  Mét toelating en op eigen verantwoordelijkheid riskeren we het ons ook een weg te banen op het gladde ijs tussen talloze schaatsers en wandelaars. Je kan zo van de gezichten aflezen dat iedereen er van geniet. Men heeft er zelfs een ware Vlaamse kermis van gemaakt met diverse kraampjes waar Jenevers vlot over te toonbank gaan.

Steven is toch onder de indruk dat we nu vlak bij de fontein staan. ” Dit is een   “oriëntatiepunt”, zegt hij,  “als we hier van de zomer terug komen en we zetten ons efkes af op het terras, dan zie je waar we enkel maanden geleden stonden bij een temperatuur van 40 graden minder !!!!!” .

Twee gezworen kameraden op het ijs aan Den Donk !

We nemen uitgebreid de tijd en rijden de omtrek van het meer rond. We houden ook even halt aan het terras achteraan waar naar het schijnt ‘t zomers heel veel mooie lelies staan. Na het vastleggen van de laatste beelden op de gevoelige plaat richten we ons stalen ros huiswaarts. Steven heeft een prachtig alternatief in petto. We kiezen voor een stukje dijkrijden langs de Schelde om zo via Lede naar Erpe-Mere te komen. Maar wat is nu dat alternatief ??

Wel beste mensen, we hebben er dit jaar werk van gemaakt om veel toeristen een persoonlijk ” voorspoedig 2009″ te wensen. We kunnen onmogelijk bij iedereen tegelijk aanwezig zijn, maar “ANDRE & MARIE-JEANNE” mochten we zeker niet overslaan. We zouden ook hen een onverwacht bezoek brengen. Bovendien is Marie-Jeanne deze week verjaard !!!! Dus nogmaals van harte Proficiat !!.

André schrikt eventjes van ons onaangekondigd bezoek en roept snel zijn zoeteke. M-J is duidelijk in de wolken en vraagt ons direct neer te ploffen in hun fauteuils. Deze ongelooflijk aardige mensen verwennen ons met toastjes en bieden ons diverse drankjes aan! Marie-Jeanne vertrouwd ons toe dat ze wel een beetje had gehoopt op een bezoek van ons met haar verjaardag en had kilo’s pannenkoeken voorzien ! Helaas,maar we maken het graag goed ! De avond begint te vallen en we beslissen dan maar huiswaarts te keren. We nemen afscheid van de gastvrouw / heer en bedanken hen oprecht voor het warme onthaal.

Zo eindigt een alweer speciale rit.

Voor de cijfer freaks:
Temperatuur ong. -7° ; dikte van het ijs 11 à 12 cm.
Afstand: 65 km
Gemiddelde: lekker niet van belang!!!

Wintergroeten,

Dino

Nog een paar foto’s

Een fiere Dino op een prachtige achtergrond !

Steven aan zijn oriëntatiepunt !

depaling@gmail.com
http://www.youtube.com/user/blogdepaling